Waarom houdt de mens geen winterslaap? Daarom niet letterlijk slapen, maar het rustiger aan doen, leven met het seizoen en meer tijd binnenshuis doorbrengen, lekker warm. Overdag naar buiten om een frisse neus te halen, in de wind te lopen. En dan weer genieten van de nestwarmte.

Warmte, stilte, tot rust komen en onthaasten. Wintersoep eten en wafels bakken. Door het beregende raam naar de kale bomen zitten kijken en naar de kleuren die de herfst heeft achtergelaten, naar de wolken die steeds weer andere tinten trekken in de grauwe lucht, de zon die zich af en toe laat zien als wou ze zeggen: wees gerust, ik ben er nog.

En vooral: eventjes geen gezeur, geen “moeten”, geen klokvaste afspraken, geen rotvaart.

Vertaald naar onze tijdsgeest: even weg van de sociale media, van de ik-weet-het-allemaal-beter mentaliteit, van de drukte en het gejaag, van de nieuwsberichten, van de zorg voor alles en iedereen, van de goede raad en van het eeuwige vragen naar het waarom.

Een winter, een maand, een week of al was het maar één dag lang … enkel rust en stilte. In mijn zetel bij het venster, met een boek in de handen en een spinnende poes op de schoot.