Guy Timmerman exposeert de komende weken in de tentoonstellingsruimte Transept (en in de tuin er rond) van PC Caritas. We gingen twee keer kijken: een keer overdag en een keer ’s avonds – want de beelden van Guy Timmerman leven mee met licht en duisternis. We hadden ook een gesprek met de kunstenaar. 

De mens

De sculpturen van Guy Timmerman stellen allemaal ‘de mens’ voor, in alle mogelijke houdingen en dimensies, groot of klein, met of zonder attributen. Meestal kloppen de proporties niet en toch zijn ze op de een of andere manier harmonisch. Wat opvalt: elk beeld ademt een unieke sfeer uit, drukt een emotie uit, en geen twee beelden zijn dezelfde.

‘Het is logisch dat ik beelden maak van mensen, vanuit mijn mens-zijn’, zegt Guy, ‘ons lichaam is zó belangrijk. We willen graag geloven dat ons lichaam van ons is, wij dénken dat,  maar niets is minder waar … plots wordt ons lichaam ziek of begint het een kanker te ontwikkelen en wij hebben daar absoluut geen vat op.’

Guy Timmerman houdt een pleidooi voor de taal van het beeld, voor de zintuiglijke waarneming. ‘Ik hou van verrassingseffecten,’ zegt Guy, ‘ik zeg altijd aan mijn leerlingen dat ze naar hun creaties moeten kijken als stonden die op een rond punt: je mag nooit aan één kant alles prijsgeven, telkens je het van een andere invalshoek bekijkt, moet je iets nieuws kunnen (laten) zien.’

Het ontstaan van een beeld

‘Voor ik beelden maakte, heb ik tien jaar getekend, mijn tekeningen blijven het kloppend hart van mijn werk.’ Op deze schetsen kan je letterlijk zien hoe een werk tot stand komt, er worden als het ware verschillende houdingen uitgetest. De houding van het beeld is enorm belangrijk.

‘Ik zit soms lang te broeden op een creatie’, verduidelijkt Guy. ‘Er zit een wereld in mijn hoofd waar het lekker vertoeven is, die in veel verschilt van de wereld waarin wij leven. Maar mijn ontwerpen moeten wel kloppen met de wereld buiten mijn hoofd. Wat ik zie, bijvoorbeeld in het televisiejournaal, heeft soms een grote impact op mij, ik neem veel indrukken zwaar binnen.’

Verwoorden wij het juist dat Guy Timmerman de indrukken die hij binnenkrijgt van de wereld rond hem en de gevoelens die hij daarbij ervaart, tot uitdrukking probeert te brengen in zijn beeldhouwwerken?

Uitdaging

Waar Guy enorm van houdt, zijn fysieke uitdagingen: ‘Bepaalde beelden vragen gewoon om in groot formaat te worden uitgevoerd. Een beeld dat groter is dan de mens die het creëerde kan heel imposant zijn.’

‘Wat ook enorm boeiend is’, zegt Guy, ‘is dat bij grote kunstwerken vaak met heel veel factoren moet rekening gehouden worden: de stabiliteit van het beeld, de interactie met de omgeving waarin het zal geplaatst worden, de fysieke mogelijkheid om het uit te voeren tout court: soms moet ik raad vragen aan ingenieurs en komen er ingewikkelde berekeningen aan te pas, maar daar hou ik dus van.’

Zo denkt Guy er bijvoorbeeld over na om een beeld te creëren van enkele meters hoog dat echt bellen blaast. Er bestaat al een machine die bellen blaast, maar die is te groot en te zwaar om in het hoofd van een beeld geplaatst te worden, bovendien moet het mogelijk zijn de bellenblazer regelmatig bij te vullen zonder telkens weer een hoge ladder te moeten opklimmen. Dit is een project waar grondig denkwerk en studies zullen aan voorafgaan vooraleer met de creatie ervan kan worden gestart.

Voorbeelden

Timmerman liet zich voor zijn tekeningen in het begin vooral inspireren door René Magritte (La Condition Humaine) en hij heeft veel bewondering voor het werk van Auguste Rodin.

Hij vertelt hoe Rodin ooit de opdracht kreeg een standbeeld te maken van Honoré de Balzac en daaraan begon door eerst onderzoek te doen en materiaal te verzamelen. Hij maakte talloze versies van het beeld, maar worstelde met de impasse een sierlijk beeld te maken van de kleine en corpulente Balzac. Tot hij op een avond bij kaarslicht zag hoe zijn kamerjas rond zijn eigen lichaam gedrapeerd was en hij zijn oplossing had gevonden.

Een heerlijk verhaal dat Guy met passie vertelt, al beweert hij zelf dat hij de taal van het woord niet zo goed beheerst als de taal van het beeld. De vraag is of dat ook nodig is, als je de kunst bezit om je gedachten en gevoelens op zo’n doorleefde manier in en door beelden tot uiting te brengen.

(Verder informatie vind je op de website van Guy Timmerman)